پیامبر اکرم صلي الله عليه و سلم بعد از وفات مادرش، تحت کفالت جد و عموی بزرگوارش قرار می‌گیرد
پیامبر اکرم صلي الله عليه و سلم بعد از وفات مادرش،
تحت کفالت جد و عموی بزرگوارش قرار می‌گیرد
محمد، شش سال سن داشت که مادرش در منطقه «ابوا» واقع بین مکه و مدینه
درگذشت. او برای دیدار دایی‌هایش، بنی عدی ابن نجار، رفته بود و هنگام بازگشت به
سوی مکه زندگی را بدرود گفت[1] و در همانجا به خاک سپرده شد. بعد از مرگ مادر، پدر
بزرگش یعنی عبدالمطلب سرپرستی او را به عهده گرفت. پیامبر اکرم صلي الله عليه و
سلم تحت کفالت و سرپرستی او زندگی می‌نمود. عبدالمطلب او را بر فرزندان خود یعنی
عموهای پیامبر ترجیح می‌داد. اومرد با هیبتی بود که هیچ کدام از فرزندانش بر
زیرانداز او نمی‌نشستند. ولی محمد روی زیرانداز جدش می‌نشست. عموهایش تلاش می‌کردند
تا او را از نشستن روی زیرانداز پدرشان منع بکنند، اما پدر بزرگ می‌گفت: با او کاری
نداشته باشید. عبدالمطلب نشانه‌های خیر را در سیمای محمد مشاهده می‌کرد و می‌دانست
که به زودی جایگاه بزرگی خواهد داشت[2]. پدر بزرگ، او را خیلی دوست می‌داشت و هر
کاری به او محول می‌نمود، آثار خیر و برکت را مشاهده می‌نمود. روزی او را به دنبال
شتری فرستاد مدتی گذشت و از محمد خبری نشد، آن گاه عبدالمطلب در حالی که کعبه را
طواف می‌نمود چنین می‌گفت: [3]
رب رد راکبی محمدا رده لی و اصنع
عندی یدا
«پروردگارا! سوارم، محمد، را به من برگردان و در حق من لطف
کن.»
هنگامی که پیامبر اکرم صلي الله عليه و سلم برگشت و شتر را آورد،
عبدالمطلب گفت: فرزندم! من همانند زنان برایت نگران شدم.[4]
بسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ