نمونه هاى چند از رادمردان پايدار راه حق
ابن الصلاح شهرزوری
(حدیث‌شناس کُرد)
استاد فاضل حاج ملاعبدالله احمدیان
این دانشمند نابغه نامش عثمان، کُنیه‌اش
ابوعمر، نام پدرش عبدالرحمن[1] ملقب به صلاح‌الدین و شهرتش تقی‌الدین شهرزوری است و
در سال 577 در شهر زور متولد گردید و در محضر پدرش در شهر زور تحصیلاتش را آغاز
نمود، و پس از مدتی که پدرش به شهر حلب منتقل و مدرس مدرسة اسدیه گردید، ابن الصلاح
در محضر پدرش فقه را آموخت آنگاه برای تکمیل معلومات خود راهی شهرهای دور و نزدیک
جهان وسیع اسلام گردید از جمله در موصل از محضر عبدالله بن سمین[2]، و نصرالله بن
سلامه و محمودبن علی موصلی و عبدالمحسن، و در بغداد از محضر ابواحمد سکینه و عمربن
طبرزد، و در همدان از محضر ابوالفضل و در نیشابور از محضر منصور و مؤید، و در مرو
از محضر ابوالمظفر و در دمشق از محضر قاضی جمال‌الدین و شیخ موفق‌الدین و شیخ
فخرالدین ابن عساکر و در حلب[3] از محضر ابومحمد و در حرّان از محضر حافظ
عبدالقادر مستفیض گردیده است.
نگاهی به زندگی علامه هيثمی
حدیث، بعد از قرآن دومین منبع از منابع دین اسلام می باشد. از آنجایی که
حفاظت و صیانت قرآن مجید را خداوند صراحتاً با نزول آیه «إنا نحن نزّلنا الذکر وإنا
له لحافظون» برعهده گرفته است، لذا قرآن کریم برای همیشه از دستبرد تحریف کنندگان و
مغرضین محفوظ مانده است.
اما در مورد حدیث که دومین منبع تعالیم اسلام است آیا
ضمانت حفظ و نگهداری آن بیان شده است یا نه؟
در این مورد باید گفت که وقتی حدیث
دومین مأخذ دین محسوب می شود به طوری که فهم صحیح قرآن بدون آن امکان پذیر نیست، پس
به طور قطع خداوند حکیم و خبیر برای حفظ حدیث و سنت نیز مردانی را برگزیده است
چنانکه فرمایش پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم به این موضوع اشاره دارد آنجا که می
فرماید« یحمل هذا الدین من کل خلف عدوله ینفون عنه تحریف الغالین و تأویل الجاهلین
و إنتحال المبطلین و...».
ظهور محدثین در هر دور و زمانی مؤیّد این حدیث است؛
این گروه از علما جهت حفظ احادیث از دستبرد دشمنان اسلام برخواسته اند و خدمات
شایان ذکری در این زمینه نموده اند.
علامه هیثمی یکی از این رجال است که با
تالیفات و تصنیفات خویش به روشنگری مسلمانان پرداخته و با این کار سعی نموده تا
رسالت خود را در قبال اسلام، مسلمین و رسول خدا صلی الله علیه وسلم ادا کند، که در
این مقاله به طور بسیار مختصر به معرفی ایشان می پردازیم.
زندگينامه علامه دكتر عبدالله بن عبدالرحمن الجبرين – رحمه الله
شیخ عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن ابراهیم بن فهد بن حمد بن جبرین در سال ۱۳۵۲ هـ در یکی از روستا هاي القویعیه در شهر الرین تولد شده ودر سال ۱۳۵۹هـ به تعلیم ابتدایی آغاز نمودند ایشان به سن دوازه سالگی تلاوت قرآن را به طریقه احسن یاد گرفتند، بعد از این به حفظ آغاز کردند و در سال ۱۳۶۷هـ قرآن را حفظ نمودند. شیخ قبل از این علوم ابتدایی را فرا گرفته بود، در نحو اول اجرومیه، در میراث متن الرحبیه و در حدیث اربعین نووی را از پدر خود آموخت. ايشان در خوردسالگی، اربعین نووی و جزئی از عمدة الأحکام را حفظ کردند.
علی بن حسین زین العابدین... امتی در قالب یک مرد
در آن سال درخشان آخرین صفحه از تاریخ پادشاهان و خسروان ایران زمین ورق خورد و یزدگرد سوم پادشاه فارس مطرود ومتروک از دنیا رفت و فرماندهان ولشکریانش ونیز خانواده اش توسط مسلمین اسیر شده و آنها بعنوان غنائم جنگی رهسپار مدینه نمودند در میان جمع تعداد فراوانی از زنان وکودکان بودند که تاکنون مدینه چنین جمع انبوهی از اسرا و با چنین منزلت ومقامی را بخود ندیده بود، در میان اسراء سه دختر یزدگرد قرار داشتند.
بسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ