تفسیر قرآن

 أذكار هنگام بيدار شدن از خواب

 ((الحَمْدُ للهِ الَّذِي أَحْيَانا بَعْدَ مَا أمَاتَنَا وإلَيْهِ النُّشُورُ))[1].

(تمام ستايشها از آنِ خدايى است كه پس از ميراندن ما را زنده كرده است، و بازگشت به سوى اوست).

((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، لَهُ المُلْكُ ولَهُ الحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَديْرٌ، سُبْحانَ اللهِ، وَالحَمْدُ للهِ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهِ، وَاللهُ أَكْبَرُ، وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ العَلِيِّ العَظِيمِ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي))[2].

(هيچ معبودى به جز الله «بحق» وجود ندارد، يكتاست و شريك ندارد، و پادشاهى و ستايش از آنِ اوست، و او بر هر چيز تواناست. الله پاك و منزّه است، و حمد از آنِ اوست، و هيچ معبودى به جز الله «بحق» وجود ندارد، و خدا بزرگترين است، و هيچ حول و قدرتى بجز از طرف خداى بلندمرتبه و بزرگ نيست. خدايا! مرا بيامرز).

((الحَمْدُ للهِ الَّذِي عَافَانِي فِي جَسَدِي وَرَدَّ عَلَيَّ رُوحِي، وأَذِنَ لِي بِذِكْرِهِ))[3].

(تمام ستايش‌ها مر خدايى راست كه به جسمم سلامت بخشيد، و روحم را به من بازگرداند، و به من اجازه ذكرش را داد).

 ﴿إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ * الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ * رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ * رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ * رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ * فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَاباً مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ * لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ * مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ * لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلاً مِّنْ عِندِ اللّهِ وَمَا عِندَ اللّهِ خَيْرٌ لِّلأَبْرَارِ * وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلّهِ لاَ يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَناً قَلِيلاً أُوْلَـئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾[4].

(مسلماً در آفرينش آسمانها و زمين، و پشت سر هم آمدن شب و روز، نشانه‏ ها و دلائلى براى خردمندان است، كسانى كه ايستاده و نشسته و بر پهلوهاى شان افتاده، خدا را ياد می‌كنند و درباره آفرينش آسمانها و زمين مى انديشند «و به زبان حال و قال می‌گويند:» پروردگارا! اين را بيهوده و عبث نيافريده ‏اى. تو منزّه و پاكى، پس ما را از عذاب آتش محفوظ دار. پروردگارا! بى گمان تـو هر كه را به آتش در آرى، براستى خـوار و زبـونش كرده ‏اى، و ستمكاران را ياورى نيست. پروردگارا! ما از منادى ـ پيامبر صلى الله عليه وسلم ـ شنيديم كه ـ مردم را ـ به ايمان بـه پروردگارشان می‌خواند، وما ايمان آورديم. پروردگارا! گناهان ما را بيامرز، و بديها‏ى مان را بپوشان، و ما را با نيكان بميران. پروردگارا! آنچه را كه با پيغمبران خود به ما وعده داده اى، به ما عطا كن، و در روز رستاخيز ما را خوار و زبون مگردان، بىگمان تو خلاف وعده نخواهى كرد).

پس پروردگارشان دعاى ايشان را پذيرفت، و پاسخشان داد كه من عمل هيچ صاحب عملى از شما را كه انجام گرفته باشد، خواه زن باشد يا مرد، ضايع نخواهم كرد. بعضى از شما از بعض ديگر تولد شده‏ ايد. «و همگى هم نوع و هم جنس مىباشيد» آنان كه هجرت كردند، و از خانه‏ هاى خود رانده شدند و در راه من اذيت و آزار كشيدند و جنگيدند و كشته شدند، به يقين گناهانشان را مىبخشم، و در بهشتى جاى می‌دهم كه از زير «درختان» آن نهرها در جريان است، اين پاداش از سوى خداست، و پاداش نيكو تنها نزد خـداست. رفت و آمد كافران در شهرها، تو را نفريبد. «اين» متاع ناچيزى است، سپس جايگاهشان دوزخ است، و چه بد جايگاهى است، ولى آنهايى كه از پروردگارشان مىترسند، بهشت از آنِ ايشان است كه در زير «درختان» آن نهرها جارى است، و جاودانه در آن مىمانند، اين پاداشى از جانب خدا است. و آنچه در نزد خداست براى نيكان بهتر است. برخى از اهل كتاب هستند كه به خدا و بدانچه بر شما نازل شده و بدانچه بر خود آنان نازل گرديده ايمان دارند، در برابر خدا فروتن بوده، آنها هرگز آيات خدا را به بهاى ناچيز «دنيا» نمی‌فروشند، پاداش ايشان در نزد پروردگارشان است، خداوند به سرعت حساب بندگان را رسيدگى می‌كند، اى مؤمنان! شكيبائى ورزيد، و استقامت و پايدارى كنيد، و مراقبت به عمل آوريد، و از خدا بترسيد تا اينكه رستگار شويد).